ნიკა ჩიტაძე
შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის პროფესორი
ჯორჯ მარშალის სახელობის კურსდამთავრებულთა კავშირის, საქართველო -
საქართველო - საერთაშორისო და უსაფრთხოების საკითხების კვლევის ცენტრის პრეზიდენტი
საერთაშორისო კვლევების ცენტრის დირექტორი
ერთ წელზე მეტი გავიდა მას შემდეგ, როდესაც, 2019 წლის 20 ივნისს
ქართული საზოგადოების პროგრესულად და პატრიოტულად განწყობილმა ნაწილმა საკუთარი პროტესტი გამოხატა რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო დუმის დეპუტატის, გავრილოვის თბილისში ვიზიტთან და
მისი საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარის სკამში მოთავსებასთან დაკავშირებით.
ყველასთვის ცნობილია ის მიუღებელი მეთოდები, რომლებიც ხელისუფლებამ
გამოიყენა მომიტინგეების დასარბევად. თუმცა ხელისუფლებამ სახელმწიფო გადატრიალების
მცდელობის ბრალდებით 300-ზე მეტი ადამიანი დააკავა და განაცხადა, რომ თავიდან იქნა
აცილებული მასობრივი არეულობები და შენარჩუნებულ იქნა კონსტიტუციური წესრიგი და ა.
შ. დაკავებული ადამიანების მიმართ კი
სისხლის სამართლის საქმე აღიძრა. საბაბი კი იყო ის, რომ ეს ადამიანები პოლიტიკურ
ლიდერებთან ერთად დემონტრანტებს არეულობისკენ მოუწოდებდნენ და ა.შ.
პირველი, მოცემულ შემთხვევაში, ხელისუფლების წარმომადგენლებს და მათ მომხრეებს არანაირი მორალური უფლება არ გააჩნიათ ისაუბრონ იმაზე, რომ თურმე 2007 წლის
7 ნოემბრის, ან 2011 წლის 26 მაისის დემონსტრაციები მშვიდობიანი ყოფილა. 7 ნოემბერს ოპოზიციის ლიდერები მოსახლეობას "ხელისუფლების დამთავრებისკენ" მოუწოდებდნენ, რაც საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 315-ე მუხლის შესაბამისად წარმოადგენს: "შეთქმულებას საქართველოს კონსტიტუციური წყობილების ძალადობით შესაცვლელად, სახელმწიფო ხელისუფლების დასამხობად ან ხელში ჩასაგდებად ....."
მეორე, 2007 წლის
7 ნოემბერს ხელისუფლებამ
მიმართა მომიტინგეებს
დაშლისკენ, წინააღმდეგ
შემთხვევაში "გამოყენებული
იქნებოდა კანონით
გათვალისწინებული ღონისძიებები",
როდესაც მომიტინგეები
არ დაიშალნენ,
პოლიციამ წყლის
ჭავლი გამოიყენა.
რაც შეეხება
2011 წლის 26 მაისს,
დემონსტაციის ლიდერები
საუბროდნენ იმაზე,
რომ მათი მიზანი
გახლდათ ხელისუფლების
შეცვლა და
იმუქრებოდნენ, რომ
"ხელისუფლებას 26 მაისს
დამოუკიდებლობის დღისადმი
მიძღვნილი აღლუმის
ჩატარების უფლებას
არ მისცემდნენ".
იმ დროს დედაქალაქის
მერიამ მომიტინგეებს
მიტინგის სხვა
ადგილას ჩატარება
შესთავაზა, მაგრამ
უარი მიიღო,
ხოლო მოგვიანებით პრორუსული ოპოზიციის ლიდერთა
კორტეჟმა პოლიციელი
გაიტანა, რომელიც
შემთხვევის ადგილზე
დაიღუპა. მოგვიანებით
კი გრუ-ს
სპეცდანიშნულების რაზმების
საქართველოში შესაძლო შემოყვანის
თაობაზე ჩანაწერებიც
გავრცელდა.
მესამე,
რაც შეეხება
სამივე საპროტესტო
აქციის მორალურ
მხარეს, 2007 წლის
7 ნოემბრის აქცია
რუსეთიდან მხარდაჭერილი
ოლიგარქის, არკადი
(ბადრი) პატარკაციშვილის
ლიდერობით იმართებოდა,
ხოლო 2011 წლის
26 მაისის აქციას
პუტინის მეგობარი
ნინო ბურჯანაძე
მართავდა. ანუ,
ამ ორ აქციაზე
ძირითადად რეგრესული
და რეტროგრადული
ძალები მოქმედებდნენ
(თუმცა წინა ხელისუფლებამაც უფლებამოსილებას გადააჭარბა - მაგ: სრულიად გაუმართლებელი იყო ტელეკომპანია "იმედში"
შეჭრა).
სხვათა შორის
არც ერთი ამ
ორივე აქციის
ლიდერები წინა
ხელისუფლებას არ
დაუპატიმრებია, ხოლო
საქართველოს მესამე
პრეზიდენტმა მ.
სააკაშვილმა თავის
თავზე აიღო
პასუხიმგებლობა და
ვადამდელი საპრეზიდენტო
არჩევნების ჩატარების
მიზნით თანამდებობიდან
გადადგა.
2019 წლის
20 ივნისს კი
მომიტინგეები ერის
თავისუფლებისა და
დემოკრატიისთვის, ქართული
ღირსებისთვის იბრძოდნენ.
ხოლო ხელისუფლებამ
მათ ამის გამო
გაუფრთხილებლად თვალებში
რეზინის ტყვიები
დაუშინა.
და კიდევ
ერთი, არც ერთი მიტინგის მონაწილის ბრალეულობა
არსად
არ იკვეთება,
თუმცა კარგად
ჩანდა კორცხელის
ინციდენტის მონაწილეთა
ბრალეულობა ნაციონალური მოძრაობის ლიდერების და
მათი მომხრეების
წინააღმდეგ, როდესაც
ხალხს კამერების
წინ სცემდნენ,
თუმცა არავინ
არ დასჯილა
და ზოგიერთი
დაწინაურდა კიდეც.
სწორედ
ეს გახლავთ
ის სამწუხარო
რეალობა, რომელიც
დღევანდელ საქართველოში
არსებობს.
Comments
Post a Comment